Leoteca - Parte de Smartick

Carlota, a marmota, esperta coa chegada da primavera, Vai deica o río, para lavarse con auga fresca. Río arriba foi buscar a nacente e alí escoitou os berros dunha bota que afogaba, arrastrada pola corrente. A marmota non sabía qué facer e procurou a axuda de Xonxa, a lontra, que conseguirá rescatala e levala á beira. Pero daquela era unha lontra moi especial. Álbum de textos rimados para os primeiros lectores de Miro Villar, ilustrado por Enjamio.. Segundo entrega, dentro da serie que dentro de “Merliño” iniciaran os mesmos autores con Carlota, a marmota que non quería durmir.

Este libro consta de oito contos. A súa caracteristica é que todos se desenvolven a partir dos anuncios por palabras dos xornais. " Unha chave non é suficiente " é o que abre o libro. Nel cóntase a aventura dun home que ve o ceo aberto cando atopa un anuncio indicando que " se duplica calquera chave, con ou sen mostra " . " O caso do unicornio azul " conta a historia dunha unicornia que acode a unha axencia matrimonial, para atopar parella axeitada. " Vanesa e o anuncio da televisión " conta a historia dunha nai empeñada en que a súa filla sexa unha artista da televisión. " Un artista de neón " : un fabricante de rótulos luminosos teima en modifica-lo mal gusto dos seus clientes, cuns resultados desatrosos. ¿ Un vampiro pode se-lo empregado idóneo dunha fábrica de ataúdes, tal e como se nos conta no relato " O caso do estraño empregado " ? Spíderman ou o home-lobo poden ser postos en situacións límite, véndose na obriga de recorrer ás ofertas dos anuncios por palabras. isto é o que se narra en " Ser superheroe non é doado " e " Noites de lúa chea " . " O libro das infinitas historias " , o conto que cerra o volume, relata a incesante procura dunha libreira, dona dunha casa de compra-venda, que vai tras dun libro de máxicas propiedades.

Un neno centroamericano vive nunha aldea de Matagalpa, coa súa nai e a avoa Mirta, nun fermoso país de lagos e volcáns. Na aldea onde viven a penas teñen para comer e unha guerra non declarada ameaza os campesiños. Taquín, o mestre dunha escola á que non vai ninguén, fai que o neno acabe por perderlle o medo á noite e descubra o sentido da vida.

Este libro trata dos habitantes imaxinarios de Galicia, os habitantes dun mundo máxico, que non é distinto do real, ou que polo menos non está moi lonxe deste, e pode entreverse algunhas mañás, entre os raios de sol que perforan a néboa; un mundo encantado que se sitúa no afastado horizonte, alí onde apousa o arco da vella os seus beizos e bebe as augas dos ríos, cando chove e vai sol e o demo vai para o Ferrol cargadiño de alfinetes; que se insinúa na espesura dunha fraga, entre vellos carballos, á sombra dos que durmiña un xastre coxo e nugallán, que en sete parroquias non cose para ninguén e non dá tres pases e vano levar os demos; ou nas noites de San Xoán, á escasa luz das fogueiras, cando saltamos o lume novo e imos recoller o sabugueiro… Os autores deste volume, o mesmo equipo que publicara o Diccionario dos seres míticos galegos, diríxense agora ao público infantil e xuvenil co obxectivo de que os rapaces e rapazas aprendan a tratar cos mouros, cos ananos, con esoutra xente cativa que habita nos castros, nos pazos soterrados, que voen coas meigas por riba das silveiras e por baixo das carballeiras. Xoán Cuba, Antonio Reigosa e Xosé Miranda volven a facer o esforzo de presentar o saber tradicional do pobo, os ósos dos defuntos (a quen hai que escoitar con grande atención), que agardan polos nosos, os cantos dos paxaros, as antigas receitas e os compoñentes novos, o fiúncho e a menta, a ruda e a herba de namorar, que só medra nos confíns occidentais do mundo, onda nós. Esta Pequena Mitoloxía de Galicia, libro singular, mesmo no seu formato e encadernación en cartoné, foi ilustrado por catro dos nosos mellores ilustradores Irene Fra, Fino Lorenzo, Enjamio e Teresa Novoa. Catro miradas diferentes, catro estilos para desenvolver un mesmo proxecto: o de devolvernos o rostro descoñecido de trasnos, diaños, tardos e outros seres da mitoloxía galega.

Mol e Fol son dous caracois que viven felices nunha pequena horta, ata que un día alguén colle a leituga pola que eles andaban e provoca a súa separación. Un verme axuda a Fol a escapar de ir dereito ó lixo, pero ó fuxir rompe a cuncha. Por sorte cae nas mans de Andrea, unha rapaza amante dos animais. Pero Antón, o seu irmán maior, non lle dá tanta confianza, e de novo Fol anda a fuxir. Desta vez cae nunha arañeira, e aínda que nun principio a araña se enfada con el, acaban facéndose amigos. Axudándose entre os dous, conseguen saír ó xardín dende a casa de Andrea e Antón. Alí por fin atopará de novo a Mol.