Leoteca - Parte de Smartick

As lilas Bailarinas chámanse así porque segundo os mariñeiros nunca paraban quietas. Amáis pequerrechiña das illas pasara inadvertida e o seu nome non fora gravado en carta ningunha e chamábanlle a Illiña de Nadiña. Os indíxenas vivian moi felices, facían a súa xustiza, a súa música, a súa poesía, a súa cociña, o seu pan. Na illa había un varredor que tiña todo moi limpo, chamábase Catro Mans Á Obra, non era nativo dela e era un simio. Un día chegou á illa un home e descubriu que alí todo era de ouro: os anzós dos pescadores, o ferro da pa do varredor... A partir de aí todo cambiou para a illa, fixeron unha ponte para unilos á Península, chegou O Xeneral Tesoureiro coa súa caixa rexistradora, que os obrigou a traballar nas Minas a punta de escopeta... Pero os indíxenas rebélanse e escóndense pola illa. Ó Xeneral ocorreúselle nomear a Catro Mans Á Obra Gran Almirante dos Mineiros, gabándolle a súa fachenda para lograr del a lista oficial e completa de tódolos recunchos máis secretos da illa onde se foran agacha-los indíxenas-mineiros. Catro Mans Á Obra decidiu darlle a resposta logo de durmir. Catro Mans bota moito de menos os tempos felices varrendo e descansando na súa hamaca e escoitando os paxaros. Os indíxenas estaban a agardar por algún sinal, calquera que fose e viñer de onde viñer, para volveren ó val; son os berros de Catro Mans Á Obra, facendo baterse en retirada ó Xeneral Tesoureiro, o que os pon en movemento.

Clara acompaña ó seu pai, don Pepe, nunha visita á catedral de Compostela. Alí fai amizade con dúas xemelgas. Era día de exhibición do botafumeiro, pero ese día pasou algo extraordinario: rachouse a corda, e o botafumeiro saíu a escape pola porta da Acibechería, ¡levando con el a Clara e máis ás dúas xemelgas! Mentres as autoridades se poñen máis ou menos de acordo para formar un " Gabinete de Asuntos Botafumantes " , Clara e as xemelgas descobren que teñen compaña na súa viaxe: a señora Lirón, que coida o sono do seu lironciño. Cando o botafumeiro coas súas viaxeiras acada xa as costas de Irlanda, onde saúdan a Tremendo Peter, o home-canón, o Gabinete aínda non deu atopado a solución para facelo regresar, e os xornalistas entrevistan a todo quisque sobre a nova máis espectacular dos últimos días. Cando os cálculos matemáticos do asesor do Gabinete sinalan que deben andar camiño de Arabia, as rapazas voadoras atopan ó nubeiro, quen lles di que van en dirección ó Polo Norte. O bibliotecario don Aurelio Carabañas descobre un misterioso libro titulado Tratado secreto para o goberno dos botafumeiros, pero non dan co xeito de lelo e interpretalo ata o final. As rapazas terán que atopa-la maneira de regresar, e atoparana coa axuda da señora Lirón e mailo nubeiro...

O terrible capitan Ro, procedente do planeta Roña, descende coa súa nave sobre a Terra. Como todos os roñentos aliméntase de cousas que comezan pola sílaba ro. En pouco tempo desaparecen todas as rosas, todas as rochas, rodas... Con el viaxa o gato Bo que, farto xa do seu amo, proponlles ás autoridades terrestres un acordo: el entregarlle o insaciable capitán a cambio de que lle dean de comer bocartes e bonito. Estando o gato Bo coa súa Navelaíña no planeta Maruca, chega un S.O.S dende a Terra: mil e unha naves de Roñentos atacan a Terra para vingar capitán Ro. A mensaxe viña nun raro idioma, que só a Navelaíña sabía traducir; cando chegaron á Terra, xa nin era Terra nin nada. Co Boli das Mil Colores o Gato Bo tivo que debuxar todo de novo. Pero o Boli das Mil Colores non debuxaba nada que tivese mala intención como fragatas con canóns ou buques lanzatorpedos. Mentres, a Navelaíña morrerá heroicamente despois de salvar o universo dos terribles rañentos. Logo, ó Gato Bo éntralle a teima de intentar rabuñar as estrelas; ¿conseguirao? Finalmente, poñerá un anuncio para atopar noiva: ¿acudirá algunha gata ó seu anuncio?

Consiste nunha colección de vinte poemas nos que está presente o vento -ou os ventos-, que serven como enlace ou pretexto para ir percorrendo diferentes ambientes e mundos. As barcas, o mar, as ondas, os peixes e as gaivotas. O sol e as estrelas. Herbas falangueiras, follas das árbores que procuran o outono, flores e abellas. Ceos, nubes, reiseñores. A chuvia, as paxariñas de papel, o vello reloxo. Os nenos e as nenas. Eventos. Ventos falangueiros, mentireiros, irritados, bailadores; ventos de berce e de aloumiño, bicadores; ventos magos, trasnos namoradores; ventos sen ollos ou con gafas; ventos e ventiños, do sur e do norte; ventos a durmir, ventos trabalinguas eventos cantareiros, rebuldeiros; ventos de gaita e de festa, contadores de estrelas; ventos lacazáns, fungóns, peregrinantes, latriqueiros; ventos dos soños.